Sokak Lambası Şiiri - Şerife Tekmen

Ayaz vurmuş tenine,
Öyle kimsesiz,
Evden atılmış çocuk gibi;
Üstünü başını çıkarıp atmış,
Aklını başından atar gibi
Yalnız yaşar sokak lambası.

Issız sevdaların yoldaşı,
En kara gecelerin sırdaşı,
Titreyen şavkının eli değer yüreklere,
Susar çığlıkları tüm isyanların;
Sakinleşir sokaklar,
Açınca gözlerini sokak lambası.

Bir bir uykuya dalarken evler,
Kartondan yuvalarına sarılan yetimlerin
Aydınlık olur yüzlerine düşer,
Ana kucağı gibi
Gülümseyince sokak lambası.

Kimse dönüp bakmaz,
Sessizce bekler zamanını
Sokak lambası.
Yanından gelip geçer tüm neşeler,
Yalnız gam yüklü kamyonlar bilir
Nasıl okşar başını
Terkedilmişliğin, yoksunluğun, yoksulluğun.

İnce ince sızar
Perdelerin arkasına,
Bilir her duayı, her ahı.
Susunca şehir,
Konuşur sadece gurbeti içinde saklayanlarla
Sokak lambası.