Sokak Lambası Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Penceremden izliyorum sokak lambalarını,
Karanlığa kalmış kuşların onlarcasını,
Yıllarım gibi kayıp giden yıldızları
Sarsılan kör kütük sarhoşları
Anlamasam da çekirgelerin cızırtılarını
Ayrılmayı bekler gibi tartışan aşıkları
Ben oturmuş düşünüyorum seni
Tutmuş buldum kendimi bir ışığı
Hiç masum değil fakat çekiyor beni
Gitmek istiyorum ordaki ışığın yansıması
Yüzüme vururken
Çıksam nereye diye sorarlar veremem cevabını
Sen diyemem onların gözlerine bakarken
Hem konuşursam gevezeliğim tutar bu saatte benim
Arada sırada telefona da takılıyor gözüm
Gelen sesler bildirimlerden biliyorum
Sen olmadıkça hiçbirine bakmıyorum
Bakmak daha cazip geliyor pencereden
Telefona dalarsam köpeklerin sesi ürkütür düşüncelerimi
Rüzgar sesleri karışımış bir müziğe sanki
Sesim güzel değil mırıldanmak için kelimeleri
Şarkılarımla kandıramam ki seni ve kalbini
Kitaplar okusam dinlemez kimse beni
Ne kadar anlam yükledim kelimelere halbuki
Senin duygularına okurum belki
Onların dikkatini çekebilir mi ki?
Önceden başarmıştım gerçeklerle şiirlerimdeki
Hayallerimde kaldı hepsi şimdi
Uzattığımda ellerimi toz olan bedenini
Anlıyorum bir kez daha hayallediğimi
Biliyorum senin olmadığını yanındakinin
Deliriyorum galiba sensizken
Deliriyorum galiba sessizken
Yalnız başıma kalmaktan
Korkuyorum sensizlikten
Kokun burnumda tüterken