Sokak Lambası Şiiri - Hamdi Özdemir 2

Yürüdüm.
Tüm geceyi içime çektim...
Arkama aldım Türküleri,
Şiirler eşlik etti adımlarıma,
Şarkılar söyleyerek…
Yürüdüm yürüdüm,
Hava soğuktu,
Soğuk değdi tenime,
Aldırmadım üşüdüm...
Derin bir nefes aldım,
Bir şeyler tırmaladı içimi,
Acımadı...
Karanlıktı sokaklar korkmadım,
Seni düşündüm,
Yine ansızın giriverdin aklıma,
Hücrelerimde erittim,
Isındı içim...
Sevdiğin kaldırımlar üzerinde oturdum,
Dumanı içime çektim,
Ciğerlerimi dumanla boğdum hep,
Yardımcıda oldu en sevdiğin bir kadeh rakı...
Tek bir hizada yürüyorum,
Geceleyin kaldırımlar üzerinde,
Sarı şarkıları da içimde bir yerlerde,
Ellerini uzatıyorlar bana,
Dönüyorum altında…
Dünya İnsanları çıkıveriyorlar karşıma,
Uzaktan görüyorum silüetlerini,
Hiç sen yoksun,
Geçmiyorsun artık,
Sokak lambalarının altından…
Öksüzler,
Kimsesizler,
Çoğu yanmıyor bile,
Ama kaldırımlar hala soğuk...
Sevdiğin kaldırımlardan yürüyorum,
Karanlık umurumda bile değil,
Aydınlatıyorsun geceyi.
Sesin cümlelerin varlığın,
Tutup bırakıveriyorsun geceye…
Sarı şeritler silik silik,
Üçtaş çizilmiş birinin üstüne,
Ne çok severdik,
Bu sokak lambasının altında susmayı,
Susarak anlaşırdık...
Şimdi yokuz işte
Anlaşabiliyor muyuz sence de?
Yoksa!
İzin mi vermiyor içinden bir şeyler konuşmaya,
Işığın mı söndü?
Yeniden çırpmıyor musun ellerini?
Bak mavide soldu avuçlarımda,
Ama mavi hala güzel,
Mavi hala aşık,
İlk dokunuş gibi…