Sokak Lambası Şiiri - Halil İbrahim Orhan

Kapatıp gözlerimi dalmak istedim
tüyden ağır olmayan yalancı ölüme
daha dördüncü nefesi vermeden
çöktü yalnızlığın üzerime,
Kuşanamadım.
Penceremin kenarına usulca,
ürkek adımlarla yanaştım.
Boş şehrimin boş bankları ışıklar altında.
Kimse duymuyor seslerini
Zaten bir şey de söylemiyorlar,
Kendi ışığının farkında bile olmayan direkler.
Suskunluklarını bağışla, ihtiras değil saygıdan.
Duymuyorsun diye de ölü sanma.
Soğuktan elleri üşüyor
Ve sarılamıyorlar birbirlerine.

Onlar da istiyor aslında
istedikleri zaman kapatmak gözlerini,
yaklaşmak birbirlerine, tutuşmak el ele.
İstiyorlar feryatlarına kulak vermek.

Üzülüyorum onlara,
kimse duymuyor ama onlar yanıyor
Belki de yalnızlığın yükünü kaldıramadıklarından.

Üzülüyorum sana.