Namussuz puslu kir sakallı bir gece başlamıştı
sokak lambaları geceye ağlıyordu insanları betimlemekte zorlanıyordu
makus talihinden fırtınayla kopmaya çalışıyordu
şimdilerde meskun mahalde aydın bir sokak lambası kaldı mı?
Mumcular ipekçiler ve yazamadığım daha niceleri sokak lambalarıydı
hepsinin yüreği feryat feryat çınlıyordu ülkeme doğmayan güneş namına
üçbeş çapulcu devlet çıkarı diye kendi deyimiyle onları yutuyor boğazlıyordu
Bu memleket bir daha güneş açarmıydı? yeni bir Gökalp gaffar nicesi gelirmiydi…
puslu bakışlara yem olmuştu onlar.
hemde güneş tam yeniden doğarken
şimdi bir mum ülkemi aydınlatmaya yetermi
sadece bi-iki kişi kaldı onlarında zamanı dar
sevgili ülkem aydın olmaktan güneş saçmaktan korkmayın
biz çoğaldıkça aydınlığımız altında ezilecek reziller çok ülkem çok
Haydi sokak lambaları GÜNEŞ olma vaktidir haydi! ! ! !
Kayıt Tarihi : 10.3.2011 15:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!