Aklım gibi dağınık, pejmürde üstüm başım,
Gerçeğim suretimden, akıp uzaklaşıyor.
Caddeler mezar olmuş, lambalar mezar taşım,
Bu gece, bu şehirde, bir cenaze yaşıyor.
Ne giden vasıtalar, nede bir ayak sesi,
Varlığın karaltısı, yalnızlığa gömülü.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla