Sokak Lâmbâlârı Şiiri - Hikmet Atiş

El ele dolaşırdık biz buralarda,
Her akşam gelirdik, güzel havalarda,
Meskenimizdi, kalırdık sokaklarda,
Bizi aydınlatırdınız sokak lâmbâlârı.

Karanlığa kafa tutardınız her gece,
Sizde mutlu olurdunuz, biz buraya gelince,
Sevişemezdik biz sizden gizlice,
Hep izlerdiniz bizi, sokak lambaları.

Ellere hıssettırmeden aşkı yaşardık,
Güle oynaya buralarda koşardık,
Gençlik işte durmazdık coşardık,
Hep izlerdiniz bizi sokak lâmbaları.

Ümitsiz bir aşkı yaşadık beraber,
Görüyösünüz yanlız kaldım ne haber,
Sevdiğim uzaklarda alamıyorum bir haber,
Çok mazıler yaşadık burda, sokak lâmbaları.

Sevgi ve aşk zehir oldu ikimize,
Annesi babası uymadı fikrimize,
Lanet yağdırdılar o temiz sevgimize,
Görüyörsünüz işte yanlız kaldım, sokak lâmbaları.

O şimdi uzaklarda mutlumudur bilemem,
Sevgiden uzak kaldım, bir daha gülemem,
Akan göz yaşımı silsemde silemem.
Mazıde kaldı sevgimiz, sokak lâmbâlârı.

Karanlık yaklaşıyor artık gitmem gerek,
Zorla değil gelirdim buraya isteyerek,
Çok hayaller kurardık, bibirimizi severek,
Sizi size birakıyorum, sokak lâmbâlârı...