Sokak Lambaları Şiiri - İhsan Koru

ışığımız azdı
ama korkmazdık karanlıklardan
ıssızlığımızın sebebi gecenin zifiri karanlığı
içimizdeki matem gündüzün yok olmasından
belki de kıymet bilmezliğimizdi bizi yaralayan

ışığımız azdı
ama korkmazdık karanlıklardan
bilirdik çünkü aydınlıkların varlığını
rüzgara ayaza inat
beklerdik gelmesini beyaz meleklerin...
yalnız da sayılmazdık hani
birisi daha vardı,
birisi daha
sokak lambası...
gecenin gündüzü yuttuğu alacakaranlıkların düşmanı
tek korkusuymuş meğer gecenin zifiri karanlıkları
istemezmiş alacakaranlıkların geceyi çağırmasını
fakat nafile..
çökermiş onun da içine gecenin karanlık yalnızlığı
ama vazgeçmezmiş güneşten
bunun içinmiş sabahlara kadar kendini kasıp kavurması

sokak çocukları gibidir sokak lambaları
boynu bükük ama gözleri parıltılı
gözleri kararlılık dolu.

nihayet ilk kar tanesi düşerdi sokak lambasının ışığında
kasvetlerimizin. matemlerimizin,kıymet bilmezliklerimizin üzerine
ıssızlığımızın,bıkkınlığımızın
soğuğun, ayazın ve de karanlığın üzerine
bir beyaz nur gibi
gözlerimizi kamaştırarak...

ışığımız azdı
fakat kar daha fazla yağardı üzerimize
rüzgar daha merhametli
soğuk daha sıcakkanlıydı
karanlıklar ancak aydınlık kadar ıssız
matemler unutulabildiği sürece kalıcıydı artık..
insanlar...? ?
her zaman olduğu gibi...