sokak lambaları delerken gecenin karanlığını,
yüreğime karabasan misali çöken kara bulutu
dağıtacak seni arıyorum tenhalarda mahsun mahsun.
ama ne izine ne de haberine rastlıyorum.
ortalarda yoksun.
biliyorum ki en azından sen rahatsın.
sıcak bir oda yumuşak bi yatak var emrine amade,
olsun.
Ben umutsuz yarınlara kırdım umut vapurumun
dümenini.
kader okyanusunun acımasız dalgaları şiddetle
geliyor üzerime ben kaçıyorum.
bi tanem hiç farketmez. çünkü biliyorum ki
sen mutlu ve yarından umutlusun.
Gülmek sana çok yakışıyo.
O gül yüzün, yüreğimin cenneti gözlerin
hep ama hep gülsün.
Ahvaline kurban olduğum.
Ben mi? beni düşünme.
ben yolumu nasıl olsa bulurum...
Kayıt Tarihi : 10.3.2007 12:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!