Sokak Lambaları Şiiri - İsa Kıvrakdal

Sokak lambaları ne olur gülmeyin bana
Bu sokakta kaybettim ben sevdiğimi
Çok güzel günlerimiz geçmişti oysa
Toprakların sulara,
Ağaçların yapraklara özlemi gibi
Dinmez bir yaram var içimde, kanar durur
Yüzümde hep arayış ifadeleri var
Her sözü bir mani oldu beynimde
Bir zaman rüzgârında savrulup gidiyorduk
Savrula, savrula esiyorduk bu sokaklarda
Aylar geçti, yıllar geçti hala ararım onu
Saçlarım ağarmış,
Gözlerim nemli
Ve elimde bir baston
Sokak lambaları ne olur sönmeyin artık
Yaşamam için sizlerin aydınlığınıza ihtiyacım var