Sokak köpeği Şiiri - Leila Monelli

Yine süslü sözlerle
kandırıyorsun beni
oyalıyorsun beni
evine bile girememiş
kapında bekleyen
bir köpek gibi

gözüme bile bakmadan
elinle hiç sevmeden
attığın kemik kırıntılarıyla
dış kapıdaki paspasta
kalbinin girişinin önünde
kapının belki açılmasını
beklememi istiyerek
zamanımı geçirmemi istiyorsun.

Oysa,
hayat akıyor
herhangi bir sebepten
beni gerçekten severek
birisi evine kabul ettiğinde
yatağına girdiğimde
ya da sarhoş bir sürücü
bana çarpıp yaraladığında
Ya da belki de öldürdüğünde
eşiğinde beni görmezsen
üzülmez misin?

Keşke sevseydim
ertelemeseydim demez misin?

Ben zamanı geri alsam
kimseye güvenmez seni paylaşacak
aptalıkta bulunmazdım.

Daha çok konuşur
zamana bırakmaz
daha çok dinlerdim
bu kadar çok güvenmez
kaybetmemek için önlemimi alırdım

Gördüğün gibi benim çok
keşkelerim var
peki ya senin,
senin hiç yok mu mı?