Günler bütün sıradanlığıyla
eklenirken birbiri üzerine,
Yaklaşan karakışın hüzünlü havası çöküyor
kendini şehir sanan
taş yığınına..
..
Eski 45liklerde yarım asır önce
hayali kurulan aşkların imkansızlığını kanıtlıyor
Sokak kızının karamsar şarkıları..
..
Çocukluktan kalma cam buğusuna yazı yazma alışkanlığını bile
yavaş yavaş yitiriyor
Aşktan malulen emekli olan adam..
..
Saçma kafiyeler arasında boğulan acemi şair
kağıt-kaleme lanet okuyor..
Yere düşüp kırılıyor şarap kadehi..
Başkalarının umutlarıyla beslenen bir hayvan gibi
karanlıkta saldırıyor ayrılık..
Her zamanki gibi karanlıkta..
Çünkü korkuyor çirkin yüzünün görünmesinden..
Şaraplar içiliyor,
Eski dostlara telefonda ağlanıyor
Ve hayata olmasa da
düş kurmaya verilen zoraki mola
sürüp gidiyor..
Sürüp gidiyor..
11.12.03
Hakan LimanKayıt Tarihi : 24.6.2004 01:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!