Eskiyen her ayakkabının
Hesabını verebilmeli insan,
Yaşadığı şehrin tüm
Sokaklarına...
Borçlu kalınmamalı,
Kaldırımlarına bir şehrin.
Bunun için,
Vasiyetimdir oğlum, Kağan!
Öldüğümde son ayakkabılarımı,
Şehrin kaldırımlarının,
En vefakar müdavimleri olan,
Sokak kedilerine ver...
Çünkü en iyi onlar bilirler,
Bu şehrin çıplak ayaklı insanlarının yasını...
Ve yine en iyi onlar bilirler,
Eskiyen bir ayakkabıdan,
Sımsıcak bir yuva yapmasını...
Kayıt Tarihi : 8.11.2006 00:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!