Sokak kedileri Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Bir kibrit kavı kadar
Zaman ver
Donarken yaşları gözümün
Ankara ayazında.
Kristaller kadar değerli bir kaç sözün şimdi..
Kar tanesi;
Senden, benden, içinde bulunduğun coğrafyadan
Dahamı değerli bu bakir hüznün.
Israrın neden
Anlamam imkansız
Ruh bedeni zoraki kullanırken
Takmasan olmazmı beyaz eldivenleri
Tuttuğun çanta
İçinde yüreğimi götürdüğün/ısıttığın cebler...
Alıp götürmesen,
Mobilya düşlerini.
Genzimi yakmasan
Hani bir köşe başında
Sığınacak,
Yada bir gazete parçasının ardında
Kollarıma silecek kadar
Bıraktığın iki damla hatırayı...
Zamanın olmazmı...
Kim kalkarki ardınan
Rafadan yumurta sabahlarına
Ekmeği kim sever
En tazesi olsada...
Hangi tual fırça,
Hangi fırça boya
Hangi resim yaşam tutar...
Kaç film kalır,
İzlenmeye değer.
Tek başına...
Şehir şehir mi olur
Yüzlerce yıl dayanırmı,
İçime bıraktığın varoşlar.
Çiçekler rengini bulurmu,
Bir sonraki yaza.
Bulutlar benzermi,
Pamuk tarlalarına.
İnsan olduğunu hissedermi
Bunca silüetin arasında yüzüm
Gittin be kar tanesi
Ben önemli değilim ama
Aç kaldı sokak kedileri