Bazen öyle yangınlar olur ki buz gibi havalarda
Sokaklardaki bütün inşaatlar yanar
Tarihi trenlerden dökülen kömürler gibi
bütün oduncular yanar,
her şey ama her şey yanar…
İşte böyle kışın bir gününde
Isınacak çare arar yoksul
Yoksul; çare zengini bir akla yakışır ki
Akıl çalacak kapı arar
Öksüz bir Sokak kapısı
Batar alacakaranlıkta gözüne
Tanrının bir şakası gibi kalakalır ortasında bir gerçeğin
Çalınacak bir kapı gibi sımsıcacık gülümser o çare
Elleri yanar gözlerinden…
Olamaz der her şeyiyle
hiçbir şeye ait olamayacak bir nesnenin burada durması…
Sırtlanıp gidecektir o sokağın gerçeğini
akmayışlarını,
kapatılmışlığını
ve körlüğünü
Ve sonra yakacaktır
bütün ailesinin şahitliğinde …
Bak bak der gecenin iki tanığı
kambur silüetiyle yürüyen adamı göstererek
bu giden bizim sokağın kapısını andırır…
Kapılarını çalan adamın
Hikayesidir geride kalan…
Soğuk kış gecelerinde
komşular
birbirlerine
anlatır…
Kayıt Tarihi : 4.7.2007 19:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne yapayım yoksulduk/sokaklarda 12 eylülün askerleri dolaşıyordu/hava dondurucuydu/dar bir sokağa uydurma bir kapı yapmışlardı/sırtladım kapıyı /yaktık ve güzelce ısındık... Felsefeyazın dergisinde tesadüf üzere bu şiiri gördüm.Van'da bu kadar güzel bir tesadüfü ev arkadaşım hocama bu dergiyi götüreyim hoşuna gider diye getirerek yaşatmıştı.İşte bunun için şiiri seviyor ve yaşıyorum.O sokak kapısı şimdi sanal geziyor...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!