bilirim ben özgeçmişlerinden şairleri.yaşadıkça vazgeçişlerinden ve her vazgeçişte hayata sarılmalarından...bilirim...uzak bir şehrin yalnız çocuklarıydık yorulmuştuk,yormuşlardı bizi...erken başlamıştık çabalamaya...biraz daha zaman vardı...parklarda dolaşmamız lazımda sevgililerle ama biz yapmadık hep hicran oldu eski şarkılar.her sokak bizim sevdiğimiz çiçekler gibiydi hepsine ayrı ad takmıştık.ben yazılarımla intikam alırdım yaşamdan...diğerleri meydanda yada ayrı sevdalarda...bu demek olmuyor ki biz aşk yaşamadık...yaşadık elbette...hem öyle aşklarki herkesi kıskandıracak ve şaşırtacak kadar sevdik...ovalar geçtik şarkılar söyleyerek...her aşk bizim için bir kitaptı aslında kütüphane raflarına kaldırdığımız...yollara çıktık kaybolduk...bir gün geri döndük girdik odamızın kütüphanesine açtık eski kitapları kaldırdık tozlu raflardan...her defasında her yolculuk sonunda yaptık bunu...her defasında üzüldük...
benim en sevdiğim çiçek yalnızlıktı kalbimin boş odacıklarının sokak adıydı...ben hep sevdim onu...ayrılmadık hiç bir zaman...unutmadığım şehir isimleri gibi hep yanımdaydı...
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta