Belki yalnız kalmışız belki de acizlik,
Belki vicdan gereği belki de bu gariplik…
Rüyalarımda bile sofrada bulunmayız,
Bir yerde yemek varsa bunu uzağındayız…
Bir yere dahi gitsem şahsımız aç kalkmakta,
Bu yüzden de içimde açlık hissi yatmakta…
Çok kez dostlar toplanmış şahsım kıyıda kalmış,
Ya işleri görmüş ya uzağından bakınmış…
Bu yüzden çekilmişiz kendi kabuğumuza,
Sokak hayvanlarıyla kendi varlığımıza…
Otuz kadar kediyle fedakâr yaşamalı,
Biz özgür olmamışız onlar özgür olmalı…
(2011)
Mehmet Tevfik Temiztürk
Kayıt Tarihi : 28.5.2017 08:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!