Ölümlü dünya... Öğdüm'lü dünya...
Bir sokak biliyorum, aşk denizine nazır,
Kendi kehribar rengi, çocukları firûze...
Bu sokakta söylemler kalplerde yankılanır,
Küçük eller sımsıkı, büyükleri gözgöze...
Bir durak biliyorum, varmayagörsün insan!
Ne bir bekleyeni var ne de uğrar dolmuşlar...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Sokak, Durak ve Son
Bir sokak biliyorum, aşk denizine nazır,
Kendi kehribar rengi, çocukları firûre...
Bu sokakta söylemler kalplerde yankılanır,
Küçük eller sımsıkı, büyükleri gözgöze...
Bir durak biliyorum, varmayagörsün insan!
Ne bir bekleyeni var ne de uğrar dolmuşlar...
Kazımışlar çiviyle 'saçlarını senin san,
Altın lepiskaları bu mahlede yolmuşlar! '
Şimdi ne sokak kaldı ne durak ne Deruni...
Bir deli baştı kopan, sahipsiz kaldı huni...
Abdulkadir Öğdüm
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta