Ölümlü dünya... Öğdüm'lü dünya...
Bir sokak biliyorum, aşk denizine nazır,
Kendi kehribar rengi, çocukları firûze...
Bu sokakta söylemler kalplerde yankılanır,
Küçük eller sımsıkı, büyükleri gözgöze...
Bir durak biliyorum, varmayagörsün insan!
Ne bir bekleyeni var ne de uğrar dolmuşlar...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Sokak, Durak ve Son
Bir sokak biliyorum, aşk denizine nazır,
Kendi kehribar rengi, çocukları firûre...
Bu sokakta söylemler kalplerde yankılanır,
Küçük eller sımsıkı, büyükleri gözgöze...
Bir durak biliyorum, varmayagörsün insan!
Ne bir bekleyeni var ne de uğrar dolmuşlar...
Kazımışlar çiviyle 'saçlarını senin san,
Altın lepiskaları bu mahlede yolmuşlar! '
Şimdi ne sokak kaldı ne durak ne Deruni...
Bir deli baştı kopan, sahipsiz kaldı huni...
Abdulkadir Öğdüm
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta