Ölümlü dünya... Öğdüm'lü dünya...
Bir sokak biliyorum, aşk denizine nazır,
Kendi kehribar rengi, çocukları firûze...
Bu sokakta söylemler kalplerde yankılanır,
Küçük eller sımsıkı, büyükleri gözgöze...
Bir durak biliyorum, varmayagörsün insan!
Ne bir bekleyeni var ne de uğrar dolmuşlar...
Kazımışlar çiviyle saçlarını senin san,
Altın lepiskaları bu mahlede yolmuşlar!
Şimdi ne sokak kaldı ne durak ne Deruni...
Bir deli baştı kopan, sahipsiz kaldı huni...
2004
Abdulkadir ÖğdümKayıt Tarihi : 30.11.2005 11:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdulkadir Öğdüm](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/30/sokak-durak-ve-son-2.jpg)
kutlarım
Biliyordum ki o değil, ama en azından kardeşimin kokusunu aldırmıştı bana, yüzünde kardeşimin bir yüz izi vardı belki de ondan, belki de akrabaydılar...ama gitti...
Anladım ki ben kardeşimi uzun zaman anmasamda, hatırlamasam da o hep kalbimde..
kardeşime selam olsun
tebrik ediyorum
TÜM YORUMLAR (11)