Sokak Çocukları-Toplumsal Makale Şiiri - ...

Çocuklarımızı canımız gibi itinayla büyütürüz. Geleceğini hazırlamak için yemez yediririz. Onların yüzünde ki bir gülücük için neler vermeyiz ki. Rabbimin yarattığı en sevimli varlıklar, canımızdan bir parça onlar. Eğitimleri bizler için çok önemlidir. Vatanımıza ve milletimize hayırlı bir evlat olması için uğraşır anne, baba olarak didiniriz.

Türkiyemiz de 2ooo yılından sonra yapılan göçler, gece konduların çoğalması ve ailelerin çok çocukla büyük şehirlere yerleşmesi, çocuklarımız için olumsuzluklar doğurmuştur. Büyük şehirler de geçim zorluğu, çocukların erken hayata atılmasına nedendir. Aileler ufak yaşta çocuklarını bir işe yerleştirip, çocukları eğitimden uzak tutmuştur. Çoğu çocuk para kazanmaya başladıktan sonra aile baskısından kendini sokaklara atmıştır.
Bir müddet sonra gruplar halinde yaşamaya, bir zaman sonra da madde bağımlısı haline gelmiştir.

Sokaklarda beş yüz binin üstünde sokak çocuğu olduğu tespit edilmiştir. Bazen görüyorum ana caddelerde ölüme meydan okurcasına arabaların camlarını silmek için yarıştalar. Bazen de trene bedava binebilmek için koşturup duruyorlar. Ya trenden sarkanlar, dışında gidenler gözlerimizin önünde bir felaketi simgeliyor. Geçenlerde trene yedi tane sokak çocuğu bindi. Yaşları 10-13 arasındaydı. İçlerinde bir de küçük, temiz yüzlü bir çocuk vardı. Yanına yaklaşıp ismini sordum. Çekinerek yüzüme baktı. Ahmet dedi. Peki kaç yaşındasın dediğimde ne yapacaksın diye bilmiş bilmiş cevap verdi. Sonra sekiz dedi. Annen baban yok mu çocuğum senin? Var tabi. Peki kaç kardeşsin altı dedi. Nereye gidiyorsun dediğimde abilerle bir çocuğu döveceğiz diye cevap verdi. Ben bunun yanlış olduğunu söylediğimde ise çocuğun kafasına öyle işlenmiş ki döveceğiz dedi. Sen ailenle mi kalıyorsun dediğimde. Yok abilerle kalıyorum dedi.
Düşünün artık küçücük yaşta zorbalığa alışan bir çocuk yarınında neler yapmaz ki.