Sokak Çocukları Şiiri - Anıl Erkmen

Ellerinde bir parça ekmek
Gözlerinde hüzünlü bakışlar
Oturmuşlar bir köşeye
Ağlıyor sokak çocukları

Hayatın gerçeğinden habersiz
Tüm iyiliklerden yoksun
Biri ötekindende çaresiz
Bıkmış yaşamaktan sokak çocukları

Kimi ufaktır dalgasındadır işin
Kimi büyüktür yongasındadır canın
Ama her ikiside sefalete mecbur
Yaşar işte böyle sokak çocukları

Kimine çal der,kimine vur
Çünkü kaybedicek hiçbirşeyi yoktur
Şerefsizin teki yüzlerine birkaç para savurur
Olmuş bil der sokak çocukları

Yaşayamaz istediği gibi
Konuşamaz istediğinle
Nefes bile alamaz izinsiz
Köleden beterdir sokak çocukları...