''Sokak çocukları'' ne kötü deyim,
Hayata başlarken acı deneyim,
Sıcaklığı sadece güneşte tatmış,
Bilmez hangi gün ve gecelerdeyim.
Kimsesiz çocuk saysan yediyüzbin,
Hasrettir sıcak lokmaya her öğün,
Kimileri dövüp yerlere itmiş,
Onlar da birer can, sayıp sövdüğün.
Gelmez ayaz gecelerin sabahı,
Çeker üstüne yorgansız günahı,
Zalimin zulmünden usanıp bezmiş,
Tükenmiş gücü, duyulmuyor ahı.
Başbakan en az üç çocuk istiyor,
Sanırsın ki yağla balla besliyor,
Elde avuçta yok, bitmiş parası,
Ne yana dönse yokluğa tosluyor.
Esmer çiçekler açar gecelerim,
Boynu bükük hayallere dalarım,
Kızıl mehtaba boyanır denizim,
Fecr-i sadıkta biter umutlarım.
Kayıt Tarihi : 13.1.2010 23:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
24 Saat sokakta yaşayan, ailesiyle ilişkileri kopuk olup geçimini sokaktan sağlayan, zaman zaman suça bulaşıp zaman zaman tiner bali gibi uçucu maddeler kullanan ya da bunlara gereksinim duyan, sokağın özgür ortamını mekan edinen çocuklardır.Bu çocukların aile, okul, çocuk kurumları gibi kendine karşı sorumluluğu olan kişi yada kurumlarla hemen hemen hiç temasları bulunmamaktadır. Çeşitli nedenlerle evden kaçmış, aile ve toplumla olan bağları tamamen kopmuş olan bu çocuklar komünler halinde, kendilerine özgü kurallarıyla köprü altı yaşamını seçmiştir.Yaşamı ve/veya yaşam kaynakları için sokak onların 24 saatlik meskenleridir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!