Sokak Çocukları Şiiri - Gülseren Kuddar

Sokak çocuğu oldum bu gün düşlerimde,
Karanlığa kadar dolaştım mağazaları,
Lokantalara imrenerek baktım.
Çöp topladım,hatta tablacıdan elma çaldım.
Koştum herkesle beraber ayak çıplak,
Uhuda çektim ara sıra,İzmaritleri içtim.
Tokat yedim tekmelendim kaçarken sokaklarda,
Ellerimi yastık yaptım korkarak uyurken köprü altında.
Tiz bir tren sesiyle irkildim.
Titreyerek uyandım gerçeğime
Çocuk değil yaşlıydım sanki aynada,
Sırtımda kocaman bir yük vardı taşıyamadığım.
Niye atılmıştım ben?
İstanmiyen fazla olan neydi bende,ya da eksik,
Çok mu geliyor sığamıyordum yüreğinize?
Biranlık zevkinizin yasak meyvesimiydim?
Yoksa cehaletin kurbanı?
Sıcacık yatağıma baktım,
Öylece ağladım yanlızlığıma,çocukluluğuma,
Sahipsizliğime,çaresiz kalınca kadersizliğime
Ben sokakların çocuğu,yaşlı çocuk,
Genç olamıyan çocuk sevilmeyen çocuk.
Kendinizi sevgisizliğinizi bende görün