Sokak Çocukları Şiiri - Sırrı Çınar

SOKAK ÇOCUKLARI

Evde insan sayısı ya dokuz, ya on iki, ya beş,
Naylon topluyor kilosu on beş bine,yaşı beş,
Yetimmiş, öksüzmüş, kaybetmiş köklerini
Hastanede çalışacakmış, anlatıyor imkânsız hayallerini,

Sakız satıyor, gözlerinde yevmiyenin hayali,
Bir ömrü sığdırmış on yaşına, ödemiş en şerefli bedeli,
Okula gitmek dert değil, evdeki bozuk televizyonla eğlenir,
Akşamı beklemeden, üç ekmek parasına hayalleri denklenir...

Ne bilgisayar hayalidir, ne oyuncak ister babadan,
Aklının ucundan geçmez, tek kuruş kazanmak havadan,
Kardeşi de çalışıyor, cam siliyor kavşakta,
Karın doyurmanın mutluluğuyla, büyüklüğü yaşamak da...

Savaşta ölen çocuk, barışta aç çocuk,
Omuzları büyümüş, yüreği hala çocuk,
Bayramda neşe dolar, kazançları artacak,
Büyükler, ya nasip umutları olacak,

Yüzlerinde çizgiler olmuş, bedenleri ince
Unutmaz bunları, çocukları olacak büyüğünce,
Affedecek belki o büyük yüreğiyle bizleri çocuk,
Kara gönüllere mühür vuracak, kocaman çocuk...

Düşen kelimeler (2008) Kitabından