Sokak Çocukları Şiiri - Salih Ogül

Ağlama çıplak ayaklarıma bakıp da
Üşüyen yerim başkadır benim
Parlayacak göz bebeklerim
Çözülecek bakışımdaki buzlar
Bir ikindi güneşi görse gözlerim.

Oyun değil her gece gördüğüm manzara
İliklerime geçmiş korku nöbetlerim
Hangi yatak açılır aydınlık uykuya
Hangi kucak alır beni
Şefkat dolu koynuna.

Sokağın çocukları olmuş adımız
Anamız yalnızlık aynasında emzirir bizi
Hangi kirli ellerdi günahıma giren
Bakma üşümez ayaklarım
Üşüyen yerim başkadır benim.

Bir sıcak evin resmi kafamda
Yanaklarım kırmızı,çıplaksa da ayaklarım
Soğuktan uzak bahçelerde ruhum
Bir gül kokusudur, bir papatya rengi
Kaybettiğim çocukluğum.

(11 Nisan 2006-Isparta)