Sokak Çocukları Şiiri - Ayşe Aydın 1

Biz,bu sokağın çocuklarıydık,
Tozunda düşe kalka kirlenen..

Uçurtmalarla bizde uçuyor sanırdık,
Gökyüzünde.......,
Kavgalarında büyüdük,
Taş atardık yanlış olsa bile...

Canımız acıyınca sözbirliği etmişcesine
Anne...! ! diye bağırırdık,
Azar işiteceğimizi bile bile..

Yazılar yazardık arabalara,
Yerli yersiz sözlerle....

Komşunun camı kırılırdı çoğu kez,
Ama affedilirdik her seferinde...
Kimse kıyamazdı bize....

Paylaşırdık neyimiz varsa,
İyi kötü günümüzde....

Yıllar geçti üstünden,
Ne o sokak kaldı,
Ne de o sokağın çocukları,
Bir hiç gibi gelip geçti çocukluğumuz
Gözlerimizin önünden..
Gün geldi,
O çocuklar büyüdü tezelden,
Başka başka hayatlar içinde...
Niyeydi bu acelemiz hiç bilemeden...

Şimdi, mücadele eden çocuklardık,
Acı ve mutlulukla kavga eden...
.
Hayat hiç acımadı,
Bize çocukluğumuzu unutturup,
Kıydı çoğu kez.....