Sokakta yaşayan çocuklar var,
Korkuyu unutup yaşayan,
Üzerinde bir damı olmayan.
Babanın gölgesinde değil,
Karanlığın ortasında kalan.
Ekmeğini hayvanlarla paylaşan.
Sanki doğarken büyümüş,
Hayatını gecelerle paylaşmış.
Gözyaşını kimsesizlige akıtmış.
Hep sevgisizligi kucaklamış.
Gökyüzünü kendine yorgan yapmış.
Güneşin sıcaklığını kendine yuva sanmış.
Ev kedisi kadar, hayatı yaşamamış.
S.ceyhan
Kayıt Tarihi : 7.3.2021 23:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Süleyman Ceyhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/03/07/sokak-cocuklari-37.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!