Yetim ve öksüz kalmış şu masum çocuk,
Sokaklar umudu, kaldırımlar evi olmuş,
Elleri nasır, dünyası zindan olmuş,
Umut ışığı olalım sokak çocuklarına.
Pırıl pırıl çocuklardır aslında onlar,
Gözleri parlar, sevgiye hasret ağlar,
İçinde sıcak yuva, anne sevgisi çağlar,
Umut ışığı olalım, sokak çocuklarına.
İsterki babası gelsin, elini tutup gitsin,
Saçlarını okşasın, hayat boyu hep sevsin,
Anne-baba hasreti, yangını artık bitsin,
Umut ışığı olalım, sokak çocuklarına.
Horlanmaktan gururu incinmiş, yaralanmış,
Yarınlarına küsmüş, kaderine boyun eğmiş,
Yırtık ayakkabıyla her kışı geçirmiş,
Umut ışığı olalım, sokak çocuklarına.
Kar, soğuk işlemiş iliklerine kadar,
Yaz gelsin diye ağlar, kardeşinede bakar,
Ocakta aş yerine kara bir taş kaynar,
Umut ışığı olalım, sokak çocuklarına.
Kalem tutacak eller, zehirli madde içer,
Açlığında etkisiyle o an kendinden geçer,
Bilmez kötü sonucu, hep yanlış yolu seçer,
Umut ışığı olalım, sokak çocuklarına.
(03.04.2007 İnegöl) -
Ayşe MemişKayıt Tarihi : 3.4.2007 19:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Açlığında etkisiyle o an kendinden geçer,
Bilmez kötü sonucu, hep yanlış yolu seçer,
Umut ışığı olalım, sokak çocuklarına
Bir dilenci kılğında sevdim.
Suçum yol boyunda mendil satmakmış.
Tinerciler yolumu/yolumuzu kesselerde bu bir gerçek.biz de onlar kadar suçluyuz galiba.
tebrikler güzel insan.
saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (1)