Sokak Çocukları Şiiri - Onur Eken

yavaş adımlarla ilerliyorum
istanbulun karanlık sokaklarında

istemeden görüyor gözlerim
birbine sıgınmış sokak çocuklarını

kimin haklı kımın haksız oldugunu
onlarda bilmıyordu

ya aile içi şiddet düşürmüştü onları
yada geçim sıkıntısı

sonu belli olmayan bi yoldu adım attıkları
ve onlar bi batakda çırpınıyorlardı

sevgi arayışı içinde
birbirlerine yaslanmış
beş on çocuktu onlar

sanki bir film karesinin
en acıklı sahnesını oynuyorlardı

gördügümüz her çocuga
acımaklı bi bakışdan
baska bir durum olanagı yoktu
es geçip onları devam edıyorduk
hızlı adımlarla yolumuza

karanlık çöktügünde üzerlerine
bir haykırış duyulur sadece
gökyüzü yarılır yer parçalanır
bi acı bırakır geceye