Sokakta yaşıyor bazı çocuklar
Kalpleri yaralı, benzi soluklar
Üstleri başları dökük de olsa
Onlar yine bizim, bizim çocuklar
Kimini babası her gün dövermiş
Kimini annesi evden kovarmış
Hepsi de acı bir maziye sahip
Kimi de sokakta dünyaya gelmiş
Onları görmeden nasıl geçeriz
Tanıyıp bilmeden suç mu biçeriz
Bu gün olmazsa da er geç yakında
Payımıza düşen âhı çekeriz
İtilmişse onlar bir kez sokağa
Bulsalar koşarlar açık kucağa
Nasıl yatar uyur bunca insanlar
Onlar muhtaç iken sıcak yatağa
Onların hâlleri yürek yarası
Büsbütün toplumun yüzler karası
Bugün küçükseler, yarın büyürler
Kötüye ulaşır işin sonrası
Onlar daha fazla görmeden zarar
Yetkili kişiler almalı karar
El konmazsa eğer hemen duruma
Bu işin sonucu herkesi yorar
Onlar sokaklarda şefkate muhtaç
Onlar için sevgi en güzel ilaç
İlimdir her şeyin evveli sonu
Onlar için okul büyük ihtiyaç
Vicdanen çıkalım onlara sahip
Bilcümle hepsini etmeden kayıp
Düşüyorlar birer birer tuzağa
Onlara yazıktır, bize de ayıp
Onların elinden gelin tutalım
Okutup büyütüp adam yapalım
Olmasınlar ona buna sermaye
Topluma yetişkin insan katalım.
Kayıt Tarihi : 3.9.2006 20:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir radyoda şiir programı yapan programcı arkadaşın talebi üzerine yazmış bulunmaktayim.
TÜM YORUMLAR (1)