Geceler soğuk, ürkek ve karanlık.
Titrek bir bakış, korkak bir yalnızlık.
Şaşkın, biçare, zavallı büzülmüş kâğıtların arasına,
Sıkı sıkı sarılmış kâğıtlara, ana kucağına sığınırcasına.
Yastık yapmış, kaldırım taşlarını başlarına.
Yorganmışçasına, bırakmışlar bedenlerini rüzgârın soluklarına.
Bu kez, rüzgâr sürüklemiş, yorgan saydıkları kâğıtlarını.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
