HASAN HÜSEYİN KAYNAK
Ben bir lokma ekmeğe muhtaç,
Bir yudum sevgiye aç...
Mekânım köprü altları,
Arkadaşlarım toplumun dışladıkları...
Zehri içime çektiğim zaman,
Hep sana koşarım. Anne!
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Ülkemizin en acı toplum ve sosyal sorunu olan sokak çocuklarını konu aldığınız ve çok güzel işlediğiniz için sağolunuz.Şükrü topallar
Ben, toplumun yüzkarasıyım, şimdi.
Biliyorum, sen de kızıyorsun bana.
'O zehre ve arkadaşlarına yaklaşma! ' diyorsun ama;
Kimsem yok benim, mekanım sokaklar...
Yine de,
Her gece yüreğimde,
Bir çocuk ağlar.Anne!
....................
Ağlar o çocuklar da, duyanlar olmaz....
Güzel ve duyarlı bir şiir.
Duyarlı yüreğinize sağlık.
Saygımla
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta