Çünkü ben sokak çoğuyum abi
Kimsesizlerin kimsesiziyim tek gönül dostum
Çarasizliğim olmuş benim. onunla konuşup
Onunla dertleşip onunla ağlıyıp onunla gülüyorum.
Yanlızlığımı koynuma alıp bir kaldırım taşında
Hiç kıpırdamadan öylece yatıyorum adeta ölümü bekliyorum.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta