Sokak Çocuğuyum Şiiri - Yakup Onat

Sokak çocuğu doğmuşum varoşların koynunda.
Çileyle yoğrulmuş ömrüm.
Bir gülüşe hasret gelip-geçer. varoluş kavgam.
Labirent misali çıkmaz sokakları en iyi ben anlarım…
Bir bilsen niçin dilenirim?
Ölmemek tek isteğim...
Bir köşeye paçavra misali atılıp,horlanmışım.
Sokak çocuğuyum.
Dayak yer,
Tacize uğrarım.
Tacizci olur,
Adım,
Kapkaççıya,ite kopuğa çıkar.
Sahibim mi var?
Kalleşlerin denek gibi kullandığı
Biçareyim.
Hasretim sıcacık bir ekmeğe.
Yemeği hiç görmedim.
Kokusunu da duymadım.
İmrenirim anaların sarılmalarına.
Soğuk betonlar en güzel döşeğim.
Ne gelir elimden.
Bu kaderi ben mi istemişim.