Ayşe Akdoğan - Sokak Çocuğuydum Ben Şiir ...

Çocukluğum sokaklarda geçti benim. Ben daha küçükken kaybetmişim annemi… Babam annemden sonra kendini bırakmış içkiye vermişti.
Beş kardeştik babam hep akşamları gece geç saatlerde içkili sarhoş bir şekilde geliyordu. Bizim farkımızda bile değildi. Hiç bir zaman babamın saçlarımı okşadığını hatırlamam.Sevgi nedir görmemiştim babamdan.Gülüşlerim bile yarım kalmıştı.Yarınım var mıydı onu bile bilmiyordum.Sevgisiz yarınlar olabilir miydi?

Gece kondu gibi bir evde oturuyorduk. Soğuk bir kış günüydü. Dışarıda feci bir soğuk vardı. Bizim yakacak ne odunumuz, ne de yiyecek bir kuru ekmeğimiz vardı. Tir, tir titreyip babamı beklerdik. Elinde belki birkaç odun ekmekle gelir diye.
Ama her eve dönüşünde ne elinde odun, ne de bir parça ekmek olurdu.

Diğer çocuklar gibi olmak istiyordum. Sıcak sevgi dolu bir yuvam olsun. Babam saçlarımı okşasın. Yanaklarıma öpücük kondursun. Annemin göğsüne yaslanıp onun kokusunu içime çekmek. Canım istediği zaman elma şekeri yemek. Babamın ellerimden tutarak beni lunaparka götürmesi.