Hayır, hayır o sen olamazsın
Karanlığın ortasında, soluk soluğa
Ürpertiler içinde
Beni o cami avlusunda bırakan hayırsız el
Senin elin olamaz anne
Hayır, hayır sen değilsin o!
Sen olamazsın
Yüreğin kaldırmaz bu gecenin matemini
Eritir seni çığlıklarım kaldırım taşlarında
Sonra, gökyüzündeki bütün yıldızlar
Ağlar benim bu halime
Ay bile utanır bu garip manzaradan
Alır bulutları, kapatır yüzüne anne
Hayır, anne; bu hayırsız el,
O uğursuz gecenin sebebi sen olamazsın
Ne yani şimdi sen,
Sen bu dünyanın kaldıramadığı kabahati
Benim omuzlarıma mı terk edeceksin yalınız?
Sorarım sana:
Bu cürümü kabullenecek misin?
Hiç hayalinde canlanmayacak mı minicik ellerim?
Sonra, senin şefkatine muhtaç dudaklarım
Sonra, sıcaklığın ve o güzel kokun anne!
Ne yani şimdi ben
Sahipsiz ve kimsesiz,
Bu ucube kaldırımların çocuğumu olacağım
Senin parçan olduğuma
Yalnız yıldızlar ve ay mı şahitlik edecek?
Hayır, anne hayır!
Biliyorum hakikati
Ay ve yıldızlar yanılıyor,
Kör gözlü gece ve boş sokalar yanılıyor,
Böyle bir şey hiç olmadı
Kalpler hiçbir zaman bu kadar taşlaşmadı
Ve günah, hiçbir zaman bu kadar günah sayılmadı.
Hayır, anne hayır!
Beni o zifiri karanlıkta,
O cami avlusunda
Bırakan el
Senin elin olamaz
Hayır anne!
Anneeee! ?
Kayıt Tarihi : 11.7.2005 23:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!