Sokak Çocuğu Şiiri - Şemsi Hançer

Geceleri dost, sokakları evim bilen,
Bir sokak çocuğuyum.
Adım Ahmet, Mehmet ya da Ayşe
Ne fark eder.
Nasıl olsa hepimizin yolu
Sokakta kesişiyor.
Hepimizin hikâyesi ayrı,
Kimi üç, kimi beş yıldır,
Evim demiş bu sokaklara
Geceleri dost bilmiş kendine.
Yarım ekmek bulduysa,
Karnını doyurup birde boş viraneye rastlarsa,
Kendimizi şanslılardan saymışız o gece.
Hele birde polis sireninin sesi
Olmasa yüreğimizde,
Hani sokak çocuğuyuz ya
Korkumuz ondan.
Bazen de oturur dertleşiriz,
Kimisinin derdi üvey anadan,
Kimisininki üvey babadan.
Kimi yokluktan, kimi dayaktan
Tanışmış bu sokaklarla.
Sahipsiz çaresiz,
Arada bir Savaş AY çıkar karşımıza,
Arka sokaklardan.
Onun mikrofonundan haykırırız,
Derdimizi kederimizi.
Yüreğimizde saklı kalan, sevdamızı,
Bir şarkıya katar,
Öyle yollarız mesajımızı,
Gecenin soğuğuna aldırmadan.
Oysa! Oysa söyleyemediğimiz,
Neler vardı arka sokaklarda.

kıral boğa şiir okulu 2. antoloji kitabında yayınlanmıştır