Sokak Çocuğu Şiiri - Hasan Can

Ben bir sokak çocuğuyum,
Doğduğum anda kendimi,
Bir caminin avlusun da bulmuşum.
Çocukluğum da hep,
O caminin avlusun da oynamışım,
Bir anam bile yoktu beni saracak,
Bir babam bile olmadı oğlum diyecek...
Sevgiye dair hiçbir sebep olmadı hayatım da,
Açlığımı,önüme üç kuruş atan insanlar sayesinde yatıştırdım,
Geceleri uykumu alamadığım oluyordu bazen,
Bazen de ağlayarak uyuya kalıyordum...
Bir sevgilim bile olmadı,
Gençliğin en hızlı dönemlerin de,
Ve yalnızlığımın en kuytu anın da...
Hiçbir şey sandığım gibi olmadı,
Gidecek bir evim kalacak yerim,
Hiçbir şeyim olmadı, hiçbir şeyim...
Yaşam adına, ne varsa tükenmişti,
Doğduğum zaman anlamıştım,
Bir sebep olmayacaktı yaşama adına,
Baba yerine koyacağım kimsem olmadı,
Ana yüreğiyle kimse yaklaşmadı...
........
Ben sokak çocuğuyum,
Gündüzleri gökyüzünün mavisini göremedim,
Denizlerin çılgın dalgaların da yüzemedim,
Rüzgara karşı asice yürüyemedim,
Yaşamayı kimse öğretmedi bana.
Ben sokak çocuğuyum,
Kulaklarıma güzel bir ses düşmedi,
Tenime bir sıcaklık değmedi,
Köşelere atıldım hep,
Yamacına varamadığım düşlerim oldu,
Ben sokak çocuğuyum,
Ne kadar anlatsam bir çıkışım olmayacak,
Bu dert, bu cefa, bu keder her zaman aynı kalacak...
Dedim ya, ben sokak çocuğuyum,
Ne geçmişim oldu ne de geleceğim olacak....