Sokak çocuğu... Şiiri - Yusuf Ziya Leble ...

Gözümde tüttü sıcacık bir çorba
çorbanın başında sıcacık bir ana
omuzlarım gevşemiş ısıyı görünce
İçime şenlik olmuş bir tas tarhana.
Yumuşacık yatakta kardeşlerimle oynayan
bir de babam olmalı bu küçücük yuvamda
soğuktan korktuğum kadar
korkmalıyım babamdan
Her kabahatimde yediğim dayak da olsa...

Kar yağıyor şu gölgeliklerin ötesinde
Sanki pencereden izliyorum
yumuşacık minderimde
Kayan çocukları izlerken kardan adam
Anam bağırmalı ardımdam,
'al yavrum şunları da ye'...

Eldiven niyetine giydiğim şu çoraplar
Dondursa da ellerimi soğuktan
engel mi olacak bu hayallerime
hesap mı soracak
olmayan anamdan babamdan...

Şu elimdeki izmarit kalem olmalıydı diyorum
çantam olmasa da razıyım
göğsümde taşırdım defterimi
çöpten ekmek toplar gibi
cebime doldururdum harflerimi
soğuktan korktuğum kadar korkardım
sokak çocuğu olacağıma
yeter ki okullu olsaydım...

Şu köşeye gitmeliyim
şu anıma soyunup da,
sevgisi taşan biri çıkarsa
ardından toplamalıyım
toplayıp saklamalıyım yüreğimde
her bir tutam sevgi
götürdükçe beni hayallere
her hayalde girmeliyim
çocuksu düşlere...