Ben sokak çocuğuyum
Mekanım dar sokaklar
Evim köşebaşları
Hiç kimseler görmedi
Karanlık gecelerde akıttığım yaşları
Yatağım karton döşek
Yorganım yırtık paltom
Kollarım yastığımdır
Sabaha uyanmamak
Her gece kabusumdur
Ay annem olur benim
Gece ise babamdır
Gökteki yıldızlarsa
Ya abim ya ablamdır
Her gece ayazlarda
Üşür tenim ellerim
Bunu ben istemedim
Ama buymuş kaderim
Gece bana rastlayan
Korkuyor neden benden
Ben de bir insan değil miyim?
Geldiğiniz nesilden
Tek farkımız sizinle
Beni sevmemiş anam
Sizi sevmiş ananız
Hem candan, hem gönülden...
Kayıt Tarihi : 20.11.2008 13:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
öyle bir dünyaki yaşadığımız yer
varolana kursun sıkan zamansız ayrılık
dediğim gibi
onlar birer sokak çocuğu kaderleri yanlızlık
ya bizim kaderimiz gözlerimizin önünde yitirdiklerimiz...
yüreğine sağlık
Merhaba Songül,
Kanayan bir yaraya öyle bir neşter vurmuşsun ki;okuyanlarınkalp gözleri açılırda,Bu yaraya artık merham olunur.Arife,tarif bu kadar olur.Şiire devam......
TÜM YORUMLAR (3)