Sokak Çocuğu Şiiri - Cemil Yıldız

Karanlıklı köşeler olmuş mekânın
Hep tersine dönmüş akan zamanın
Hiç varamadan tadına onca insanın
Bir köşeye atılmış sokak çocuğu.

Elbet bilmez kimseler eski halini
Fırsat verdiler mi ki doğrult belini
Kimler kirletti senin temiz elini
Bir lokmaya satılmış sokak çocuğu

Artık seninle bin bir, musibet, bela
Hangi çıkmazlarlasın, oldun müptela
Sen onlara, sokaklar, sana aşina
Sıtmalara tutulmuş sokak çocuğu

Görülmedi sen gibi düşen tuzağa
Kurtulup da çıkan, kaçan uzağa
Muhtaç iken sım sıcacık bir kucağa
Umutları yıkılmış sokak çocuğu

Var mısın ki, yok musun, adın bilinmez
Yazın kötü yazılmış asla silinmez
Ordasın, ancak neden, yüzün görünmez
Sen ki görünmez kaza, sokak çocuğu