*Sokak Çocuğu Şiiri - Bayram Erol

SOKAK ÇOCUĞU

Sokaklarda yatıyorum,açlıktan uyuyamıyorum.
Gelen,giden korkar bizden,üstlerine atlamıyorum.
Ne olur hor gözle bakmayın,kahrımdan ağlıyorum.
Benimde annem,babam var ama gidemiyorum.

Başkasıyla evli oldukları için,yanlarında yapamıyorum.
Üveylik çok zor,yanlarında çekinerek yutkunuyorum.
Yediğim lokmaları sayarlar diye,yanlarında kalamıyorum.
Daha fazla dayanamayıp,kendimi sokaklara atıyorum.

Beş sene oldu,sokaktayım,sonum ne olacak bilmiyorum.
Gece gündüz ağlıyorum,kaderime isyan edip,duruyorum.
Niye ayrıldınız diye,ikisini de ölene kadar affetmiyorum.
Madem bakmayacaktınız,beni niye doğurdunuz,bilmiyorum.

Gözlerim dalıp,gidiyor,iki küçük çocuğa imreniyorum.
Anneleri,babaları yanlarında mutluluklar,diliyorum.
İçim gidiyor ama,etrafıma belli etmeden düşünüyorum.
Neden Allah’ım diye,diye parkta uykuya dalıyorum.