Sokak çocuğu bir düş görüyordu
Annesi sesleniyordu içerden
Oğlum tatlı oğlum acıkmadın mı?
Ellerini sabunla iyice mıncıkladın mı?
Baktı uzun zun kirli ellerine
Ovaladı ovaladı kirleri
Sabunsuz susuz bir türlü çıkmadı
Gülüyordu yüzü annesinin
Tıpkı biraz önce çaldığı kapıdaki
Şefkatli kadın gibi ahenkliydi sesi
Tertemizdi elbisesi
Poşetteki elbiselere bakmadı bile
dalmıştı bir anda olsa yalan düşlerine
Ellerini ovuşturuyordu parmaklarını çekiştiriyordu tek tek.
Atmak ister gibiydi bütün yoksunluklarını acılarını
Temizdi kalbi hem temiz hem titrek
Derin bir nefes çekti en ağırından
Dalmıştı,
Bir kapı açılmış düşlerine
Genelde kapılar suratına çarpar
Açanlar tiksintiyle öfkeyle kapardı
Ellerini ovuşturuyordu
Parmaklarını çekiştiriyordu tek tek
Naçiz talihini atmak isteyerek
Temizdi kalbi hem temiz hem titrek
O çocuk
Annesinin yanında evindeki o çocuk
Düşlerinin ötesindeydi
Derin bir nefes aldı
Ama yine de yerinden doğrulamadı
Ah bu apartman bu kadın bu anne
Onun yüreğine dokundu
Yoksunluklarını hatırlattı
Oysa açılan kapılar ne hoyrat ne hoyrattı
Ha sokak köpeği
Ha sokak çocuğu ali
Kapıyı gülerek açmıştı
Gönlünü açmıştı kapı kadar
Ah yavrum demişti
Gözlerini ta içine bakmıştı
Yüreği yüreğine akmıştı
Gözlerinin ta içine bakmıştı
Ne istersin demişti
Annem demek isterdi
Annecim
İçerideki çocuk tuhaf tuhaf baktı
Üç beş lirayı sessizce eline bıraktı
Yemek ister misin dedi kadın aç mısın?
Çocuk baktı sessiz.
Aç mısın yavrum, çocucuğum açmısın?
Baktı yine çocuk
Tekrar tekrar tekrarlar mısın?
Demek istedi Çocuk
Şefkatli sözlerini tekrarlar mısın
Sonra irkildi
Açlığı çoktan unutmuştu
Belliydi sıska bedeninden
Yok dedi sessiz
Kadın çocuğa baktı haline yandı
Üstü başı per perişandı
Oğlu yaşındaydı
Oğlu sanki zemheri kışındaydı
Kadın çaresiz
Gitme giysi vereceğim sana
İstemem dedi varsa bir gocuk
...
Üşüyordu soğuklarda üşüyordu tir tir
Kadın ne bulduysa alıp getirir
Al çocuğum hepsi oğlumun hepsi yeni
Al giyesin üşümeyesin emi
Çocuk uzatılan poşeti aldı
Gözleri o şefkatli yüzde takıldı kaldı
gitti kaldırıma çömeldi
Bir süre oradan ayrılamadı
Uyanmak istemediği bir rüyadaydı
Kalkmak istedi birkaç kez
Denedi yapamadı
Sonra birden silkindi kalktı
Poşeti aldı yavaş yavaş
Bir meçhule giderek düşlerini orada bıraktı.
Gözleri yaşlı kadın çaresiz pencereden baktı.
Gülbeyaz AlacatlıKayıt Tarihi : 2.5.2008 19:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülbeyaz Alacatlı](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/05/02/sokak-cocugu-62.jpg)
Ya yaşamı boyunca hep sıcak bir bakışa,yürekten bir gülüşe hasret kalan çocuklarımız..Onlar bizim değil mi?
Onlara karşı sorumluluklarımız yok mu?Sadece kendimizin dünyaya getirdiği çocuklara karşı mı sorumluluyuz?
Her gün bir kaç tane sokak çocuğuyla karşılaşmıyor muyuz?Neden görmeden geçebiliyoruz..?
Toplum olarak duyarlı olalım,her bir aile bir sokak çocuğuna gereken ilgiyi gösterse belkide çok aza inecek sıkıntılarımız..
Ama hayat şartları ne kadar izin verebilir buna ..Asıl soruna çözüm bulması gerekenler bu kadar duyarlı mı acaba?
Şiir etkiledi beni yine ağladı içimdeki çocuk..Çocuklarımız ağlamasın,hiç bir çocuk sokakta kalmasın diliyorum.
Kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (1)