Büzülmüş köşeye
Tir, tir titriyor minicik elleri
Gecenin ayazında
Birbirine vuruyor çeneleri
Isınamıyor artık
Sönmüş ateşi
Evrene savrulmuş külleri
Çok şey bilirde
Derdini anlatamaz sokak çocuğu
Hiç bir suçu yokken
Suçlu olmuştur
Sevgiyi tanımamış
Hep nefret bulmuştur
Kötü gözle bakmayın ona
Daha tomurcukken
Açmadan solmuştur
Yinede açmak için
Umutla baharı bekler sokak çocuğu
Tanımamıştır anasını babasını
Hiç kimse sarmamıştır onun yarasını
Köprü altlarında bekler olmuş
İçine çekmiştir gecenin ayazını
Midesi çalınca açlık sazını
Lokantaların vitrinlerine bakarak
Hayaller kurmuş, fakat
Yinede çöplüklerde bulmuştur aşını
Açtır, açlığını söyleyemez
Sokak çocuğu
Hep kovulmuş, hep sövülmüş
Ne başı okşanmış
Nede sevilmiş
Onun yüz hatları bilmez gülmeyi
Ne zaman gülmüş?
Hiç bir günahı yokken
Uyuşturucu müstelası
Yada balici olmuş
Kendini kurtaracak sıcak bir eli
Bekler olmuş sokak çocuğu
Ne zaman durdurulacak
Kanayan bu yara
Sözüm başımızdakilere
Kimse demez ki yoğurdumuz kara
El ele verelim
Hayırlı birer evlat olarak yetiştirelim
Onları bu vatana
Kaybetmeyelim onları
Gömmeyelim karanlıklara
Kararlıklardan kurtulacak ışık arıyor sokak çocuğu
Kayıt Tarihi : 21.1.2004 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (11)