Köprü altları olmuş mesken
Ey insanoğlu düşer masken
Yaşadım yine yaşanmazken
Çünkü adım sokak çocuğu
Benim sokakların hakimi
Hani insanın hep kovduğu
Pislikler benimle samimi
Çünkü adım sokak çocuğu
Benim uçurtmam yıldızlardır
Ayda uçurtmanın kuyruğu
Taş toprak da oyuncağımdır
Çünkü adım sokak çocuğu
İsteksiz alıştım kötüye
Hiç rastlamadım ben iyiye
Karnım aç muhtacım sevgiye
Çünkü adım sokak çocuğu
Beddua edemem insansın
İstemem hiç yürekler yansın
Beni terk edenler utansın
Çünkü adım sokak çocuğu
Ateş soğukta ısıtmıyor
Kimse gece üstüm’ örtmüyor
Bu dünyada derdim bitmiyor
Çünkü adım sokak çocuğu
Başkası düşmesin bu yola
Muhtaç oldum şimdi bir kula
Kimse görse halim düşer dile
Çünkü adım sokak çocuğu
Kaçtım evden özgürüm diye
Anam dönmüştür bir deliye
Alıştım tinere baliye
Çünkü adım sokak çocuğu
İşimdir yemek için çalmak
Zordur köprü altında kalmak
Ne zor gelir çöplerde bulmak
Çünkü adım sokak çocuğu
Karnın aç mıdır diyen olmaz
Ağlarım gece duyan olmaz
İnsan yerine sayan olmaz
Çünkü adım sokak çocuğu
Hayattan umudum kalmadı
Mutluluk beni hiç bulmadı
Düştüm yardım eden olmadı
Çünkü adım sokak çocuğu
Hasret kaldım sıcak çorbaya
Ağa diyorum ben hırboya
Dönmüşüm de deli zorbaya
Çünkü adım sokak çocuğu
Burnumda tüter o kokusu
Bitmez gözlerimin uykusu
Aklımda hep ölüm korkusu
Çünkü adım sokak çocuğu
Karşıma bir tek insan çıkmaz
Kurudu gözümden yaş akmaz
Bir görenler yan gözle bakmaz
Çünkü adım sokak çocuğu
Kayıt Tarihi : 31.8.2007 11:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaçtım evden özgürüm diye
Anam dönmüştür bir deliye
Alıştım tinere baliye
Çünkü adım sokak çocuğu
İşimdir yemek için çalmak
Zordur köprü altında kalmak
Ne zor gelir çöplerde bulmak
Çünkü adım sokak çocuğu
Hiç rastlamadım ben iyiye
Karnım aç muhtacım sevgiye
Çünkü adım sokak çocuğu
Ferdi Bey ictimai hayatımız içerisinde yer alan ve ciddiyetle üzerinde durulması gereken bir konuyu harika işlemişsiniz.Gönülden tebrik ederim.Saygılarımla tam puan.
SOKAK ÇOCUKLARI
Sokaklarla arkadaş
Katran karası gecelerin geleceği karanlık çocukları,
Yürekleri yıldız…
Başka başka renk olsa da gözleri
Bakışları karanlık…
Gözlerinde sürekli yağmur damlaları
Boyun büküşlerinde solmuş çiçekleri
Ellerinde, dizgileri kara hayat kitabı
Gecelerin karanlığında pürtelaş koşturuyorlar
Kiminin acelesi var, kimisi heyecanlı
Ama yıldız yürekleri durağan
Gecenin boşluğunda omuzlarına dokunan her ele
Beyin süzgecinden geçmemiş cümleler
'Ağabey ben yapmadım '
Dudaklarına ses olmuş, mütemadiyen dökülürler
Ne gecelerinde ne de gündüzlerinde konuşacak duvarları bile olmayan
Hep savaşan lakin kazanılmış zaferleri bulunmayan
Yırtık potinli ayakları, tazı gibi koşan
Ama ruhları yorgun
Harcanmış bu çocuklar
Bizim çocuklar…
Safinaz Ocakcı
Ağa diyorum ben hırboya
Dönmüşüm de deli zorbaya
Çünkü adım sokak çocuğu
..........duyarlı yüreği candan kutluyorum.selam ve ile.
TÜM YORUMLAR (6)