Sokak Çocugu Şiiri - Hamza Bilge

Sen hep sokakta.hep ıslanırdın yağmurda,
Hep bir sığınak,hep sığınacak ocak aradın.
Oysa sana açık hiç kapı yoktu sokakta,
Hiç kimse tanımaz, sahip çıkmazdı,
Varoşlarda doğmak terk edilmekti sanki,
Sanki karakollarda sabahlamak hikayendi senin.
Ve geceler hep gelir yüregine saplanırdı,
Oysa geceler hep hayal hep güzeldi,
Hiç sevda yaşamadın gecede,
Hiç hayal kurmadın oysa,
Ne aşk şiirleri yazdın,ne aşk resimleri koydun yüregine.
Her gün ayıbı yaşadın insanlık adına,
Her gün ısırılmış simit aradın,
Hiç yorulmadın,karşı koymadın haksızlığa.
Kaç sokak dolaştın kim bilir,
Kaç çöp kutusunu yokladın.
Umutsuzlukları umut için erteledin herşeyini,
Varoşlarda var oluşların örnegi oldun,
Ağız dolusu yemedin,ağız dolusu gülmedin.,
Güneş bakışların olmadı hiç,
Hiç sıcak çorba içmedin.sıcak yatakta yatmadın.
Düşünmedin hiç, düşüncelerini anlatmadın.
En soğuk renkleri yaşadın gecede,
Sormadı seni kimse.kimse seni görmedi.
Temizlenmedin,hiç temiz elbise giymedin,
Olmadı arayanın sormadı seni kimse,
Kimse görmedi sormadı,ilgilenmedi,
Buldunsa yedin,çoook aç yattın kanepelerde,
Ve yine bir gün kanepede buldular,
Vah dediler,acıdılar yeni gördüler,
Ne fayda öldügünde fark ettiler

Yaratandan ötürü yaratılanı sevmek
Özde olan sevginin gönül gözüne yansımasıdır.

04,05,2007 Tufanbeyli

.