Sokak Çocuğu Şiiri - Ömer Küçükkaya

Sokak lambası sönük!
Yağmur karla karışık…
Titriyorum ama ağlamaklı,
Neden bu gecede sokaktayım?

Bir dilim ekmeğini paylaşacak,
Bir şişe suyunu!
Bir damla sevgisini sunacak,
Yok mu sığınacak bir ocak?

Geçenler küfreder gibi bakıyor!
Ben mi dedim annem doğarken ölsün,
Babam iş ararken öldürülsün!
Ben istedim sokak çocuğu olmayı…

Adım bu yani sokak çocuğu…
Fazlasını bilemem ben!
Kara kalem tutmamış elim,
Harf bilmem ki ben!

Bugün sokak lambası da sönük!
Sokak hepten karanlık…
Devlet baba da yatmış!
Millet ana rüyaya dalmış…

Sığınma evi derler nerede!
Polis amca sende bize küsme!
Sarmaşıktan yatak yapmışım,
Gazeteden yorgan…

Bana Allah’ı öğretmediler,
Allah diyenler sevmediler…
Cami avlusundan alıp ta,
Çocuk Esirgemeye vermediler..

Ne yani suç bendemi tiner çekiyorum diye!
Sende suç yok mu Vehbi amca?
Ya; sende suç yok mu Hava abla…
Ya; sizde ağabeyler ablalar…

Ben sokak çocuğuyum,
Ben tiner çocuğuyum,
Bende ana baba oğluyum,
Sizde evlat yok mu soruyorum!

Neden en azından beni!
Tutum elimden götürmediniz,
Sokak lambasının altından alıp,
Çocuk Esirgemenin sıcak yuvasına! ...

Tek suçlu ben değilim!
Paranızı açıp diye çalarken…
Tek suçlu ben değilim!
İşsiz tinerci gezerken…

Devletine sığındırmayan milletsiniz,
Siz bizlere sahip çıkmayan illetsiniz…
En azından tutup elimizden,
Çocuk Esirgemeye getirseydiniz…

Ömer KÜÇÜKKAYA
12.10.2006 01:06