Katran karası gecelerin karanlığı gibi
Bulaştırıp yaşamın karasına ellerini,
Öfkeyi biledi küçücük yüreğinde.
İnadına sokağın kaldırımlarında
Sergiledi aykırı ne varsa topluma.
İstenmemezliğin,dışlanmışlığın acısını,
Çıkarmak istercesine kokladı zehiri içine.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
