Katran karası gecelerin karanlığı gibi
Bulaştırıp yaşamın karasına ellerini,
Öfkeyi biledi küçücük yüreğinde.
İnadına sokağın kaldırımlarında
Sergiledi aykırı ne varsa topluma.
İstenmemezliğin,dışlanmışlığın acısını,
Çıkarmak istercesine kokladı zehiri içine.
Yoksulluğun kamçısı bedeninde,
Acımasızca inip kalkarken,
Anlayamadı neden bu halde olduğunu.
Pislik gözüyle bakılıyordu kendine.
Zaten kendisini de dinleyen yoktu.
Hesabını kimden soracaktı yaşadıklarının?
Kim dinleyecekti çektiği ızdırapları! ...
Vurdum duymaz bir toplum içinde…..
Kendisi için bir yaşam var mıydı?
Koca boşluğun içinde kaybolmuşken….
Son bir gayretle yaşama sarılıp,
Karışmak istedi toplumun içine.
Yapışkan yoksulluğu sökemedi yaşamından.
Küçücük yüreği dayanamaz haldeyken,
Tüm isyanlarıyla,öfkesiyle,kederiyle,
Yaşadığı topluma küskün,
Son bir derin nefes çekti zehirinden.
Suçlusu kimdi ölümünden,
Suçlusu kimdi ölümünden! .....
Suçlusu kimdi ölümünden? ? ?
16.06.2006
Kayıt Tarihi : 16.6.2006 18:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bulaştırıp yaşamın karasına ellerini,
Öfkeyi biledi küçücük yüreğinde.
İnadına sokağın kaldırımlarında
Sergiledi aykırı ne varsa topluma.
TEPRİK EDERİM
DUYARLI YÜREĞİNİZE SAYĞILAR
SALİM ERBEN
Kanayan yarayı güzel dizelemişsiniz
Tebrikler...
Düzen gem vurdu
Gerçekler durdu
Saldı başını umarsızlığa
Çıkarlar koyuldu yola
Devlet baba
Hak ana
Çağlarda kayboldu....
TÜM YORUMLAR (8)