yıldızlar örttü üzerimi senin
yerine anne
çok ağladım canımın acısından
yaralarım hiç iyileşmedi anne
dinmedi hiç göz yaşlarım
kimse farketmiyor hala
ben bir çocuğum anne
büyüyemedim hala
suçmu cezamı bana yaşamak
neden doğdum
ne benim bu pis dünyadan umudum
ben bir çocuğum
sevgiyi tadamadım daha
şevkat nedir bilemedim
seni çok özledim anne
neredysen gel bir an önce
sahi sen benim başımı hiç okşadın mı?
öptün mü beni yanaklarımdan?
anne bir merhamate
ömrümü vereceğim
ben bir çocuğum anne
kimse farketmesede
ben sevgisizim anne
ben bir sokak çocuğuyum anne
Kayıt Tarihi : 26.4.2006 13:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bu şiir anlayana bir çok gerçekle dolu. ve ben anlıyorum çünkü yanlız ve sahipsiz yaşamın, anneden görülmesi gereken şevkatin başkasından gelmesinin nasıl ağır olduğunu bilirim. onlar boşlurk doldurduğunu sanırlar.
kemalettin tuğcu bu insanları bir eserinde gelirler otururlar resim çektirip giderler diye anlatıyor.
seni bilmem ama bu şiir bana çok acı gerçeklerle dolu
TÜM YORUMLAR (2)